Η εποχή των "κόκκινων διαβόλων"

Το να φτάσεις στην κορυφή της Premiership είναι δύσκολο. Το να παραμείνεις εκεί, όμως, για τρίτη σερί χρονιά, είναι δυσκολότερο. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το πέτυχε. Η προ ημερών πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και η κατάκτηση του 18ου τίτλου στην ιστορία της (πολυνίκης μαζί με τη Λίβερπουλ) επιβεβαιώνουν τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον που τη χαρακτηρίζει ως την "καλύτερη ομάδα" της καριέρας του.


Οταν στις 21 Μαΐου ο Ράιαν Γκιγκς σήκωνε στον ουρανό της Μόσχας το βαρύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, όσοι εξέταζαν την επόμενη μέρα των «κόκκινων διαβόλων» κατέληγαν σε δυσάρεστα αποτελέσματα. Ο 67χρονος Φέργκιουσον, σηκώνοντας ακόμα ένα Τσάμπιονς Λιγκ, έδωσε τα διαπιστευτήριά του και πλέον δεν είχε λόγο να παραμείνει στη δουλειά. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο των 42 γκολ είχε πάρει μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο ίδιος ο αρχηγός της ομάδας, μαζί με τον Πολ Σκόουλς και τον Εντβιν φαν ντερ Σαρ ξεπερνούσαν τον έναν αιώνα ζωής. Η σεζόν 2008-09 ήταν αδύνατο να κυλήσει με την ίδια επιτυχία.

Κι όμως. Οπως πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι και τώρα ο Σκοτσέζος τεχνικός διέψευσε τις «Κασσάνδρες» και 360 ημέρες αργότερα πανηγυρίζει ένα επίτευγμα που πιστώνεται πρώτα σε αυτόν και στη συνέχεια σε οποιονδήποτε άλλον, την κατάκτηση του τίτλου που ισοφαρίζει το ρεκόρ της «μισητής» Λίβερπουλ. Πριν είκοσι χρόνια η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανταγωνιζόταν με την Εβερτον (9) και την Αστον Βίλα (7) στα πρωταθλήματα Αγγλίας, έκανε ρεκόρ εισιτηρίων με 13.000 σε σπουδαίο ματς πρωταθλήματος κόντρα στην Τσέλσι το οποίο θα την έφερνε στην τέταρτη θέση (και το οποίο εκείνο τον μουντό Νοέμβριο του 1989 ήρθε ισόπαλο 0-0…) και δεν τολμούσε να ισχυριστεί ότι ήταν η μεγαλύτερη ομάδα του Νησιού.

Εν έτει 2009, έχοντας χτίσει μία μίνι αυτοκρατορία στην Premier League κατακτώντας τους 11 από τους 17 τίτλους και κυνηγώντας ένα τέταρτο κύπελλο πρωταθλητριών, μπορεί να αισθάνεται ίση μόνο με την κορυφαία ομάδα της χώρας, τη Λίβερπουλ. Το Λάνκασαϊρ, εξάλλου, αποτίναξε το γεωγραφικό βάρος του Μέρσεϊσαϊντ και του Ευρύτερου Μάντσεστερ το 1974. Θα ήταν αδύνατο και αθλητικά, πλέον, μία τέτοια περιοχή να «χωρέσει» τους δύο «γίγαντες» του αγγλικού ποδοσφαίρου.